Op uiteenlopende plaatsen in Europa, onafhankelijk van elkaar en los van officiële bijeenkomsten, zoeken burgers naar nieuwe manieren om de Tweede Wereldoorlog te herdenken. Nu steeds minder mensen de oorlog hebben meegemaakt, gaan mensen actief op zoek naar een eigen beleving daarvan. Fotograaf Roger Cremers verwonderde zich hierover toen hij voor het eerst Auschwitz bezocht. Het voormalige concentratiekamp leek wel een recreatiegebied. NRC Handelsblad plaatste de serie en Cremers won er een 1ste prijs mee bij World Press Photo 2009. Ook in het buitenland maakten de beelden veel los.
Van Normandië tot aan de Krim, Cremers bezocht er historische plaatsen en besefte dat de scheidslijn tussen herdenken en recreëren aan het vervagen is. Hij fotografeerde meerdere re-enactments; evenementen waarbij gebeurtenissen uit – in dit geval – de Tweede Wereldoorlog worden nagespeeld, in vol ornaat en op de historische plek. Diep in Rusland sprak hij met amateurarcheologen; twintigers die in hun vrije tijd naar overblijfselen van duizenden anonieme slachtoffers van de Slag om Stalingrad zoeken om hen alsnog een laatste rustplek te bezorgen.
In dit boek legt Cremers de tegenstellingen vast: mensen die tot op de dag van vandaag een onuitsprekelijk leed met zich meedragen, toeristenbussen op weg naar een volgende bezienswaardigheid en mensen die er genoegen in scheppen om de oorlog na te spelen.